Hoe eet een zee-egel?

Veel zee-egels eten algen, maar sommige soorten voeden zich met kleine dieren zoals wormen en kreeftachtigen of leven als aaseters. Het voedsel wordt niet alleen door de grijparmpjes naar de mond gebracht, hoewel dat wel de voornaamste voedsel 'aanbrenger' is. De stekels spelen hier namelijk soms ook een rol in.

Lees verder

Bovendien, wat zit er in een zee-egel?

Zee-egels zijn meestal min of meer bolvormig, hartvormig of schijfvormig en hebben een onderstandige mond. Ze hebben een hard pantser dat meestal bedekt is met stekels. Het pantser bestaat uit kleine plaatjes waarop zich knobbels bevinden waarop de stekels beweegbaar zijn vastgehecht door middel van een kogelgewricht. Hoe beweegt een zee-egel? Ze hebben een hard pantser dat meestal bedekt is met stekels. Het pantser bestaat uit kleine plaatjes waarop knobbels zitten met stekels die kunnen bewegen. Die stekels zorgen ervoor dat de zee-egel kan bewegen. Sommige soorten graven zich in door hun stekels.

Vervolgens, kan je doodgaan aan een zee-egel?

Heel veel zee-egels zijn giftig. Dit maakt de steek pijnlijker, maar voor mensen ongevaarlijk. Enkele soorten zijn echter zo giftig, dat ze voor mensen gevaarlijk worden. Dit zijn echter maar enkele soorten, die niet in Europa voorkomen. Hoeveel pijn doet een zee-egel? De meeste zeeëgels hebben giftige stekels waarmee ze zich kunnen verdedigen. In principe is dit gif niet gevaarlijk voor mensen, maar een prik van een stekel kan wel erg zeer doen. Ook zitten er soorten bij die wel zeer giftig zijn. De mond van de zeeëgel zit aan de onderkant van het lichaam.

Kan je alle zee-egels eten?

Biologisch behoort hij tot de groep van de stekelhuidigen ofte echinodermen, dat is dezelfde groep als de zeesterren. Theoretisch zouden alle zee-egels eetbaar moeten zijn, tenzij ze op een rif leven waarop een of andere giftige alg voorkomt. Dienovereenkomstig, is een zee-egel eetbaar? Smaak. De zee-egel is een luxeproduct in de gastronomie. Het zijn de gonaden, de eierstokken, van het dier die we eten. Deze hebben een licht geel tot oranje bruine kleur en zijn nootachtig en licht leverachtig van smaak.

Ik ga met hem mee op zoek naar zee-egels in de baai van het dorpje. Het openmaken van deze lekkernijen lijkt moeilijke en zelfs een beetje gevaarlijk door alle stekels, maar het is eigenlijk best simpel. Rafel en ik hebben ze rauw gegeten en dan zijn ze wat mij betreft op hun lekkerst. Men kan zich ook afvragen: wat is de gevaarlijkste zee-egel? Deze zwarte zee-egel heeft een hard pantser met een diameter van 5 tot 9 centimeter, dat bedekt is met giftige stekels van 30 centimeter lengte. Het pantser bestaat uit kleine plaatjes waarop zich knobbels bevinden. Hij heeft een licht iriserend stervormig patroon aan de bovenkant.

De egels kunnen de padden, ontdaan van het potentieel dodelijke gif, daarna gewoon opeten. Proeven op vrijwilligers hebben aangetoond dat een prik van een met gif ingesmeerde stekel aanzienlijk meer last oplevert (pijn en een branderig gevoel) dan aanraking met een 'gewone' stekel. De pijn hield wel een uur aan.