Waar komt het woord beu vandaan?

beu * [zat] {bue 1621, bo [verzadigd] 1599} vgl. middelnederlands hem boy maken [zich ergeren], het hevet mi boy [het is me onverschillig, ik heb het land]; mogelijk is beu in oorsprong een tussenwerpsel als ba.

Lees verder

Bovendien, wat schuift dat spreekwoord?

Wat schuift dat? De kern van de zaak. En nog een vraag, waaraan denk je als je het woord geld hoort? Het woord geld voor: wettig betaalmiddel hoort bij het werkwoord gelden, dat oorspronkelijk betekende: betalen en waarmee ook weer het woord gilde verwant is. De betekenisovergang is daar: betaling, betalingvoor een feestmaal, het feestmaal zelf, de vereniging die feesten geeft, de broederschap.

Dienovereenkomstig, wie niet waagt uitdrukking?

Zo kreeg het brave spreekwoord wie niet waagt, die niet wint na 1980 een frivole variant wie niet waagt blijft altijd maagd. Gemaakt volgens de rijmregels der spreekwoordenkunst werd dit spreekwoord onder meer via radio-dj's verspreid. Veel nieuwe spreekwoorden zijn echter afkomstig uit het Engels. Dienovereenkomstig, wie niet waagt wie niet deert? Eigenlijk moest men zeggen wie waagt, die wint, doch door 'ausgleich' is dit veranderd in wie (niet) waagt wie (niet) wint of die (niet) waagt die (niet) wint. Andere voorbeelden zijn: wat niet weet wat niet deert; wie eerst komt wie eerst maalt; wie appelen vaart wie appelen eet; die dan leeft die dan zorgt (Br.

Wat dit betreft, wat betekent beu zijn?

Iets beu zijn (of worden) wil zeggen: schoon genoeg van iets hebben (of krijgen). De oorspronkelijke betekenis van 'beu zijn' is: verzadigd zijn door eten en drinken, waaruit de overdrachtelijke betekenis gemakkelijk is af te leiden. Je kunt ook vragen wat betekent ik ben het beu? bn. (alleen praed.), iets beu zijn, er meer dan genoeg van hebben, het moede zijn; ik ben er beu van.

(berispte, heeft berispt), iemand -, hem zijn ongenoegen of afkeuring te kennen geven; term voor een der lichtste bestraffingen door een gestelde autoriteit; van handelingen: een schip berispen, flamberen, het met de wimpel een afkeurend sein geven. Wat betekent schuift? schuif (de; v(m); meervoud: schuiven) 1door schuiven verplaatsbaar schot2grendel, knip schui·ven (schoof, heeft, is geschoven) 1zonder optillen door duwen voortbewegen over een vlak: een beslissing voor zich uit schuiven uitstellen2(van opium) roken3zich in evenwijdige richting over of langs een vlak voortbewegen: laat

(1906) (inf.) laat hem zijn gang maar gaan (met de onderliggende gedachte: hij heeft geen hulp nodig; hij is wel bijdehand).