Waar als betrekkelijk voornaamwoord?

Een betrekkelijk voornaamwoord verwijst naar een woord dat eerder is genoemd, zoals die en dat. Het verbindt twee zinnen met elkaar. De tweede zin, die begint met het betrekkelijk voornaamwoord, noem je de betrekkelijke bijzin. Ook kan het voornaamwoord wat verwijzen naar een zin die daarvoor staat.

Lees verder

Mensen vragen ook: welke in zinsverband?

Welke kan in de betrekkelijke bijzin ook worden voorafgegaan door een voorzetsel. In dit geval kan welke worden vervangen door wie als het om personen gaat. Hoe gebruik je welke in een zin? Welke kan níét verwijzen naar een enkelvoudig het-woord. 'Het terras, welke op het zuiden ligt' en 'het boek welke ik nog moet lezen' zijn dus hoe dan ook fout. Goed zijn: 'het terras, dat op het zuiden ligt' en 'het boek dat ik nog moet lezen'.

Dit in overweging nemend, welke verwijswoorden zijn er?

Verschillende voorbeelden van verwijswoorden

Ik, jij, u, hij, zij, het, wij, jullie, zij, me, mij, jou, hem, haar, ons, hen, hun, mijn, jouw, uw, zijn, haar, ons. deze, die, dit, dat, wie, wat. toen, daar, hier. Mensen vragen ook: wie soort voornaamwoord?

Wat dit betreft, wat is een tussen werpsel?

Een tussenwerpsel (of: interjectie) is een uitroepend of klanknabootsend woord (of een combinatie van woorden) dat buiten het zinsverband staat en vaak op zichzelf voorkomt. Voorbeelden: (1) Jakkes, wat is dat vies! (2) Foei, dat mag je niet meer doen! Wat zijn de 4 vragende voornaamwoorden? Vragende voornaamwoorden zijn: wie, wat , welke (welk) en wat voor (een). Ze staan heel vaak aan het begin van een vraagzin.

Het aanwijzend voornaamwoord kan in plaats van het lidwoord staan, vóór een *zelfstandig naamwoord. Die jongen is de slimste van de klas. Die vervangt hier het lidwoord de. Vervolgens, is jou een persoonlijk voornaamwoord? Jou is een 'persoonlijk voornaamwoord'. Andere persoonlijke voornaamwoorden zijn ik, mij, zij, hem, u en wij. Wie twijfelt tussen jou en jouw, kan jou(w) in gedachten vervangen door hem (kan alleen persoonlijk voornaamwoord zijn) of zijn (kan alleen bezittelijk voornaamwoord zijn).

We gebruiken het bezittelijk voornaamwoord haar om naar vrouwelijke woorden te verwijzen (de regering en haar standpunt) en het bezittelijk voornaamwoord zijn om naar mannelijke en onzijdige woorden te verwijzen (de koning en zijn besluit, het comité en zijn rapport).